Dag 9 t/m 11
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Linda
07 Oktober 2016 | Ecuador, Guayaquil
03-10-2016
Vanochtend waren we op tijd wakker want de scholen beginnen hier om 7 uur al en het is dan traditie dat het volkslied gezongen word midden op het plein. Dus heb ik maar besloten om weer eens een rondje te gaan hardlopen. Blijft toch tegen vallen met die heuvels en ik was er dan ook wel weer klaar mee na een kleine 5 km. Toch wel blij dat ik het gedaan had want de rest van de dag zou een busrit worden. De rit van vandaag brengt ons naar de hoogste berg van Ecuador. Deze berg/vulkaan is 6310 meter hoog. Tussendoor hebben we nog wat stops gehad voor een foto voordat we uiteindelijk op 4300 meter hoogte de ingang bereikte. Hier stapte nog 2 gidsen bij ons in de bus die ons zouden gaan begeleiden. Iedereen in de bus voelde zich toen nog goed genoeg om mee te gaan naar de volgende halte op 4800 meter hoogte. Van hieruit moesten we te voet verder op weg naar 5041 meter hoogte. Hier haakte bijna iedereen af. We gingen, buiten de 2 gidsen om, met 6 man/vrouw omhoog. Ik begon al wat last van de hoogte te krijgen maar dat had ik al verwacht na mijn ervaring in Tibet. Gelukkig voelde ik mij nog goed genoeg om toch mee te gaan. Ik heb Linda lekker haar gang laten en ben op mijn eigen tempo omhoog gaan lopen. Na een paar tussenstops kwamen we na 45 minuten en maar een goede kilometer lopen aan op de plek waar we wilde zijn. En ik heb het in eerdere verslagen ook al aangegeven maar Linda heeft dus altijd geluk. Het komt namelijk heel vaak voor dat de top van de berg hier niet goed zichtbaar is vanwege het weer. Maar wij hadden bij vlagen dan wel perfect zicht met een strak blauwe hemel. Ideaal voor wat voor andere misschien standaard foto's van een berg lijken maar wij weten hoeveel moeite dit gekost heeft om in deze ijle lucht naar deze plek te lopen en deze foto's te schieten. Naar beneden ging wel sneller maar ja ik heb ook van die fantastische knieën dus kwam ik ook weer als laatste beneden. Hier konden we eindelijk gaan lunchen wat het was ondertussen al bijna 3 uur geworden. We hadden een quinoa soepje die wel ging en als toetje echt een heerlijke verrassende appelflap. Toen zijn we snel de bus in gegaan want er begonnen al een paar mensen last van de hoogte te krijgen. Ik was daar ook geen uitzondering op en begon al aardige hoofdpijn te krijgen. Gelukkig gingen we in 3 kwartier van 4800 meter naar 3000 meter. Dat samen met een paracetamol zorgde ervoor dat ik tegen de tijd dat we bij hotel aankwamen ik alweer bijna hersteld was. Halverwege was de bus nog wel gestopt bij de oudste kerk van Ecuador maar ik had er toen even niet de fut voor om te gaan kijken.
Het hotel waar we deze nacht gingen slapen is opgezet om de mensen in de buurt een kans te bieden op extra onderwijs of cursussen. Dit hotel zorgt voor extra inkomsten waar ze dit project mee kunnen runnen. Na snel even gedoucht te hebben kregen we een rondleiding door het hotel langs de verschillende plekken waar les gegeven werd. Vooraf kregen we het beloofde landelijke drankje nog samen met quinoa kroketten. Na de rondleiding hebben we met de hele groep gegeten. Toen was het bijna 1 streep door naar bed want morgen moeten we er vroeg uit omdat we een trein moeten halen.
04-10-2016
Vandaag om kwart over vijf de wekker gezet om om 6 uur te kunnen gaan ontbijten. Iets na de afgesproken tijd van half zeven zijn we vertrokken richting aulusia. Hier vertrok onze trein voor een rit van van 3 kwartier door een ravijn. Het laatste stukje ging deze trein zig-zaggend naar beneden omdat hier geen plek voor de trein was om bochten te nemen. Onderaan aan gekomen stonden er dansende indianen klaar voor ons. Dit zag er aardig toeristisch uit en hier hebben dan ook niet heel veel aandacht aan besteed. We zijn naar boven gelopen naar een uitzichtpunt maar helaas viel dit ook een beetje tegen dus hebben we op ons gemak een bakkie gedaan en zijn we weer terug naar beneden gelopen. Hier alvast de lunch gekocht want onderweg zou er niet echt de mogelijkheid zijn om dit te doen. Terug bij de bus stond ons een rit van ongeveer 2,5 uur te wachten richting de enigste ruïne uit de Inca tijd. Na nog een stop bij een tankstation voor wat lekkers en de sanitaire stop kwamen we aan bij de ruïne. Onze gids moest zich gaan vermommen want officieel mag hij ons niet rondleiden in Ecuador. En de laatste keer dat hij hier was deden ze nogal moeilijk. Dus samen met mijn petje en zonnebril en een fototoestel van een ander stel gingen we de gok nemen. Onze buschauffeur ging de kaartjes regelen samen met een lokale gids. Dit was blijkbaar niet helemaal,goed gegaan want na 5 minuten kwam een bewaker aan ons vragen of dat wij geen gids nodig hadden. Dus toen kwam er toch alsnog een gids die ons ging rondleiden. Ik kreeg het idee dat hij er niet heel veel zin in had want hij had er een aardig tempo inzitten. Onze eigen gids had er daar en tegen wel veel zin in in zijn nieuwe vermomming. Gewapend met de camera van een ander heeft hij de ene na de andere selfie genomen. Zal best een leuke reportage geworden zijn denk ik. Na een goede 3 kwartier was de rondleiding ten einde en begaven we ons weer rustig terug richting de bus.
We moesten nu nog 2 uur rijden naar ons volgende hotel in de plaats Cuenca, maar dan hadden we wel de langste reisdag van deze reis erop zitten (op de vliegreis na dan). Aangekomen bij ons hotel verliep het verdelen van de kamers een beetje rommelig. Een stelletje kreeg een 1-persoonskamer terwijl een ander stel de kamer kreeg toegewezen van al een bestaande gast want er stond al een koffer in die kamer. Gelukkig had onze gids ons hier al op voorbereid want er staan hier namelijk studenten achter de receptie. Nadat we een uurtje door de stad gelopen hadden zijn we uiteindelijk simpel een broodje gaan eten bij de sub way. Als toetje zijn we naar een tentje recht naast de sub way gegaan en hebben daar een kop thee met een stuk taart gegeten.
05-10-2016
Na een wat onrustige nacht hebben we rond kwart over zes uiteindelijk het licht aan gedaan. Het allereerste wat we gedaan hebben is elkaar gefeliciteerd want vandaag is onze trouwdag. En welke vrouw kan nu zeggen dat ze op haar trouwdag in Ecuador verblijft. Nu kwam het spannende deel vandaag, voornamelijk voor Linda maar voor mij toch ook wel, Linda ging namelijk in haar eentje paardrijden. Dit betekende wel dat ze alleen met de taxi tot buiten de stad moest om bij de manage te komen. Ze vindt dit heel spannend maar we hadden een taxi via het hotel besteld en gelijk aan gegeven waar ze naar toe moest. Toen de taxi er was is er ook nog iemand van het hotel mee gelopen om aan de taxi chauffeur te vragen of hij wist waar hij Linda naar toe moest brengen. Ik zelf ben met de rest van de groep mee gegaan met de city toer. Hier geef ik niet zoveel om maar ik was in ieder geval bezig. We zijn langs wat bezienswaardigheden gereden en marktjes. We zijn ook nog bij de bekendste panama hoedenfabriek gegaan. Na de rondleiding was er uiteraard nog de gelegenheid om souvenirs te kopen. Stiekem waren er toch nog wel wat mensen hier in geïnteresseerd waardoor het een half uur langer duurde voordat we verder konden. Na deze stop zijn we door gereden naar een uitzichtpunt over de stad Cuenca. Iets voor twaalven waren we weer terug bij het hotel. Nu was het in spanning afwachten of Linda weer heelhuids terug zou komen. Om 10 over half kwam ze daar lachend en wel weer door de deur van het hotel aangelopen. Alles was gelukkig goed gegaan en ze heeft het prima naar haar zin gehad.
Na heel even wat rust gepakt te hebben zijn we op pad gegaan om de stad wat te verkennen. Eerst zijn wat we wat gaan lunchen bij een ijssalon. Heerlijk broodje met een mokkachino op. Hierna zijn we langs een bloemenmarktje en een souveniersmarktje gelopen. Deze beide marktjes waren niet heel boeiend maar toen kwamen we aan bij de groente/fruit en vleesmarkt aan. Hier lagen in verschillende, ongekoelde vitrines allerlei soorten vlees en vis uitgestald. Zo zijn we een complete varkenskop en een koeienkop tegen gekomen. Een lever, long en een stuk hart lagen er ook. Er kwam hier een aardige geur vanaf zetten maar daar hebben we ons doorheen geslagen omdat we toch deze aparte dingen even wilde zien. Op de visafdeling lag er nog een tonijn half door midden. Ik had het idee dat deze vis er even lag want op Discovery Channel zien ze er stuk beter uit.
De wandeling leidde ons nu naar een park vlakbij. Een klein parkje vol met speeltoestellen en een hardloopbaan erom heen. Voor de rest zijn we door het centrum gelopen en hoer en daar wat kerkjes gezien. Dit was niet zo moeilijk want hier in het historisch centrum van de stad alleen al zijn er 25 kerkjes. In de grootste zijn we nog even binnen gaan kijken. Deze was een stuk mooier dan diegene die we hiervoor hadden bekeken. Helaas begon het weer om te slaan en hadden we besloten om wat lekkers te halen en terug naar het hotel te gaan.
Hier aangekomen zijn we in de lobby gaan zitten omdat daar de internetverbinding beter was. Beetje bij beetje kwamen er steeds meer van onze groep teug van de stadswandeling en ze wilde allemaal van Linda weten hoe het paardrijden was geweest. Iedereen was toch wel een beetje bezorgt over haar en ze waren blij dat ze het goed gehad heeft. We wilde deze avond samen met een paar andere bij een Mexicaan gaan eten, maar het was ondertussen een partij gaan spoelen dat we besloten hadden om in het hotel te blijven en daar wat te gaan eten. Dit beviel gelukkig ook prima en bijkomend voordeel was dat we niet zo ver terug hoefde te lopen.
Vanochtend waren we op tijd wakker want de scholen beginnen hier om 7 uur al en het is dan traditie dat het volkslied gezongen word midden op het plein. Dus heb ik maar besloten om weer eens een rondje te gaan hardlopen. Blijft toch tegen vallen met die heuvels en ik was er dan ook wel weer klaar mee na een kleine 5 km. Toch wel blij dat ik het gedaan had want de rest van de dag zou een busrit worden. De rit van vandaag brengt ons naar de hoogste berg van Ecuador. Deze berg/vulkaan is 6310 meter hoog. Tussendoor hebben we nog wat stops gehad voor een foto voordat we uiteindelijk op 4300 meter hoogte de ingang bereikte. Hier stapte nog 2 gidsen bij ons in de bus die ons zouden gaan begeleiden. Iedereen in de bus voelde zich toen nog goed genoeg om mee te gaan naar de volgende halte op 4800 meter hoogte. Van hieruit moesten we te voet verder op weg naar 5041 meter hoogte. Hier haakte bijna iedereen af. We gingen, buiten de 2 gidsen om, met 6 man/vrouw omhoog. Ik begon al wat last van de hoogte te krijgen maar dat had ik al verwacht na mijn ervaring in Tibet. Gelukkig voelde ik mij nog goed genoeg om toch mee te gaan. Ik heb Linda lekker haar gang laten en ben op mijn eigen tempo omhoog gaan lopen. Na een paar tussenstops kwamen we na 45 minuten en maar een goede kilometer lopen aan op de plek waar we wilde zijn. En ik heb het in eerdere verslagen ook al aangegeven maar Linda heeft dus altijd geluk. Het komt namelijk heel vaak voor dat de top van de berg hier niet goed zichtbaar is vanwege het weer. Maar wij hadden bij vlagen dan wel perfect zicht met een strak blauwe hemel. Ideaal voor wat voor andere misschien standaard foto's van een berg lijken maar wij weten hoeveel moeite dit gekost heeft om in deze ijle lucht naar deze plek te lopen en deze foto's te schieten. Naar beneden ging wel sneller maar ja ik heb ook van die fantastische knieën dus kwam ik ook weer als laatste beneden. Hier konden we eindelijk gaan lunchen wat het was ondertussen al bijna 3 uur geworden. We hadden een quinoa soepje die wel ging en als toetje echt een heerlijke verrassende appelflap. Toen zijn we snel de bus in gegaan want er begonnen al een paar mensen last van de hoogte te krijgen. Ik was daar ook geen uitzondering op en begon al aardige hoofdpijn te krijgen. Gelukkig gingen we in 3 kwartier van 4800 meter naar 3000 meter. Dat samen met een paracetamol zorgde ervoor dat ik tegen de tijd dat we bij hotel aankwamen ik alweer bijna hersteld was. Halverwege was de bus nog wel gestopt bij de oudste kerk van Ecuador maar ik had er toen even niet de fut voor om te gaan kijken.
Het hotel waar we deze nacht gingen slapen is opgezet om de mensen in de buurt een kans te bieden op extra onderwijs of cursussen. Dit hotel zorgt voor extra inkomsten waar ze dit project mee kunnen runnen. Na snel even gedoucht te hebben kregen we een rondleiding door het hotel langs de verschillende plekken waar les gegeven werd. Vooraf kregen we het beloofde landelijke drankje nog samen met quinoa kroketten. Na de rondleiding hebben we met de hele groep gegeten. Toen was het bijna 1 streep door naar bed want morgen moeten we er vroeg uit omdat we een trein moeten halen.
04-10-2016
Vandaag om kwart over vijf de wekker gezet om om 6 uur te kunnen gaan ontbijten. Iets na de afgesproken tijd van half zeven zijn we vertrokken richting aulusia. Hier vertrok onze trein voor een rit van van 3 kwartier door een ravijn. Het laatste stukje ging deze trein zig-zaggend naar beneden omdat hier geen plek voor de trein was om bochten te nemen. Onderaan aan gekomen stonden er dansende indianen klaar voor ons. Dit zag er aardig toeristisch uit en hier hebben dan ook niet heel veel aandacht aan besteed. We zijn naar boven gelopen naar een uitzichtpunt maar helaas viel dit ook een beetje tegen dus hebben we op ons gemak een bakkie gedaan en zijn we weer terug naar beneden gelopen. Hier alvast de lunch gekocht want onderweg zou er niet echt de mogelijkheid zijn om dit te doen. Terug bij de bus stond ons een rit van ongeveer 2,5 uur te wachten richting de enigste ruïne uit de Inca tijd. Na nog een stop bij een tankstation voor wat lekkers en de sanitaire stop kwamen we aan bij de ruïne. Onze gids moest zich gaan vermommen want officieel mag hij ons niet rondleiden in Ecuador. En de laatste keer dat hij hier was deden ze nogal moeilijk. Dus samen met mijn petje en zonnebril en een fototoestel van een ander stel gingen we de gok nemen. Onze buschauffeur ging de kaartjes regelen samen met een lokale gids. Dit was blijkbaar niet helemaal,goed gegaan want na 5 minuten kwam een bewaker aan ons vragen of dat wij geen gids nodig hadden. Dus toen kwam er toch alsnog een gids die ons ging rondleiden. Ik kreeg het idee dat hij er niet heel veel zin in had want hij had er een aardig tempo inzitten. Onze eigen gids had er daar en tegen wel veel zin in in zijn nieuwe vermomming. Gewapend met de camera van een ander heeft hij de ene na de andere selfie genomen. Zal best een leuke reportage geworden zijn denk ik. Na een goede 3 kwartier was de rondleiding ten einde en begaven we ons weer rustig terug richting de bus.
We moesten nu nog 2 uur rijden naar ons volgende hotel in de plaats Cuenca, maar dan hadden we wel de langste reisdag van deze reis erop zitten (op de vliegreis na dan). Aangekomen bij ons hotel verliep het verdelen van de kamers een beetje rommelig. Een stelletje kreeg een 1-persoonskamer terwijl een ander stel de kamer kreeg toegewezen van al een bestaande gast want er stond al een koffer in die kamer. Gelukkig had onze gids ons hier al op voorbereid want er staan hier namelijk studenten achter de receptie. Nadat we een uurtje door de stad gelopen hadden zijn we uiteindelijk simpel een broodje gaan eten bij de sub way. Als toetje zijn we naar een tentje recht naast de sub way gegaan en hebben daar een kop thee met een stuk taart gegeten.
05-10-2016
Na een wat onrustige nacht hebben we rond kwart over zes uiteindelijk het licht aan gedaan. Het allereerste wat we gedaan hebben is elkaar gefeliciteerd want vandaag is onze trouwdag. En welke vrouw kan nu zeggen dat ze op haar trouwdag in Ecuador verblijft. Nu kwam het spannende deel vandaag, voornamelijk voor Linda maar voor mij toch ook wel, Linda ging namelijk in haar eentje paardrijden. Dit betekende wel dat ze alleen met de taxi tot buiten de stad moest om bij de manage te komen. Ze vindt dit heel spannend maar we hadden een taxi via het hotel besteld en gelijk aan gegeven waar ze naar toe moest. Toen de taxi er was is er ook nog iemand van het hotel mee gelopen om aan de taxi chauffeur te vragen of hij wist waar hij Linda naar toe moest brengen. Ik zelf ben met de rest van de groep mee gegaan met de city toer. Hier geef ik niet zoveel om maar ik was in ieder geval bezig. We zijn langs wat bezienswaardigheden gereden en marktjes. We zijn ook nog bij de bekendste panama hoedenfabriek gegaan. Na de rondleiding was er uiteraard nog de gelegenheid om souvenirs te kopen. Stiekem waren er toch nog wel wat mensen hier in geïnteresseerd waardoor het een half uur langer duurde voordat we verder konden. Na deze stop zijn we door gereden naar een uitzichtpunt over de stad Cuenca. Iets voor twaalven waren we weer terug bij het hotel. Nu was het in spanning afwachten of Linda weer heelhuids terug zou komen. Om 10 over half kwam ze daar lachend en wel weer door de deur van het hotel aangelopen. Alles was gelukkig goed gegaan en ze heeft het prima naar haar zin gehad.
Na heel even wat rust gepakt te hebben zijn we op pad gegaan om de stad wat te verkennen. Eerst zijn wat we wat gaan lunchen bij een ijssalon. Heerlijk broodje met een mokkachino op. Hierna zijn we langs een bloemenmarktje en een souveniersmarktje gelopen. Deze beide marktjes waren niet heel boeiend maar toen kwamen we aan bij de groente/fruit en vleesmarkt aan. Hier lagen in verschillende, ongekoelde vitrines allerlei soorten vlees en vis uitgestald. Zo zijn we een complete varkenskop en een koeienkop tegen gekomen. Een lever, long en een stuk hart lagen er ook. Er kwam hier een aardige geur vanaf zetten maar daar hebben we ons doorheen geslagen omdat we toch deze aparte dingen even wilde zien. Op de visafdeling lag er nog een tonijn half door midden. Ik had het idee dat deze vis er even lag want op Discovery Channel zien ze er stuk beter uit.
De wandeling leidde ons nu naar een park vlakbij. Een klein parkje vol met speeltoestellen en een hardloopbaan erom heen. Voor de rest zijn we door het centrum gelopen en hoer en daar wat kerkjes gezien. Dit was niet zo moeilijk want hier in het historisch centrum van de stad alleen al zijn er 25 kerkjes. In de grootste zijn we nog even binnen gaan kijken. Deze was een stuk mooier dan diegene die we hiervoor hadden bekeken. Helaas begon het weer om te slaan en hadden we besloten om wat lekkers te halen en terug naar het hotel te gaan.
Hier aangekomen zijn we in de lobby gaan zitten omdat daar de internetverbinding beter was. Beetje bij beetje kwamen er steeds meer van onze groep teug van de stadswandeling en ze wilde allemaal van Linda weten hoe het paardrijden was geweest. Iedereen was toch wel een beetje bezorgt over haar en ze waren blij dat ze het goed gehad heeft. We wilde deze avond samen met een paar andere bij een Mexicaan gaan eten, maar het was ondertussen een partij gaan spoelen dat we besloten hadden om in het hotel te blijven en daar wat te gaan eten. Dit beviel gelukkig ook prima en bijkomend voordeel was dat we niet zo ver terug hoefde te lopen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
