Dag 13 t/m 14

Donderdag 13 November

Deze ochtend zijn we richting Arthur's Point gereden. Hier zijn we met een jet boot de shotover rivier over gegaan. Spectaculaire rit met een paar 360 graden spins waar je lekker een klets koud rivierwater van in je nek kreeg. Verder langs steile rotsen met scherpe bochten en een prachtig uitzicht. Na 30 minuten was de lol weer voorbij en konden we verder met het serieusere gedeelte van vandaag. Dit bestond uit het bezoeken van de wereldstad Queenstown. Met de grootte van laten we zeggen half Roosendaal was het precies groot genoeg voor mij om te kunnen overleven. Wel een leuk centrum met genoeg frutsel winkels voor Linda om zich in uit te leven. Ook heeft ze nog een sushi winkel gevonden waar ze zelf een bak kon vullen met verschillende sushi soorten dus Linda blij (en dan ik automatisch ook). Het was nu nog een goeie 170 km naar de volgende plaats Te Anau. Dus de camper weer in en rijden maar. Ik had eigenlijk geen ambitie maar ben toch maar begonnen met rijden met het idee om halverwege te wisselen. Maar ja dan ben je halverwege en dan ligt de vrouw te slapen. En wakker maken doe je niet want dan is zij niet blij (en ik dus automatisch ook niet). Dus toch maar gewoon door gereden. Zo'n 30 km voordat we er waren werd ze weer wakker en wat doe je dan als eerste............... Ja inderdaad een foto van de omgeving maken (was ook wel heel mooi moet ik toegeven) en daarna pas vragen of je het stuur moet overnemen. Aangezien het nog maar een klein stukje was heb ik de rit maar vol gemaakt. Na de nodige boodschappen gedaan te hebben en alvast weer afgetankt zijn we gauw een plaats voor de nacht gaan zoeken want we hadden besloten om lekker uit eten te gaan. We kregen de tip om naar het Redcliff restaurant te gaan. Een lokaal klein restaurantje in een gemoedelijke sfeer. Prima tip bleek het te zijn. Lekker eten (wel een beetje weinig) en een goede bediening met bijbehorende sfeer. Als toetje hadden we een lokaal dingetje. Een marsh mellow met een soort biscuit ding met caramel. Lastig uit te leggen maar het smaakte prima. Na een romantische wandeling terug naar de camping, een groot meer met ondergaande zon en besneeuwde bergtoppen doen het altijd goed bij de vrouwtjes, hebben we nog even gerelaxed met een zak chips en een leesboek voordat we de zaak weer verbouwd hebben om te gaan slapen.

Vrijdag 14 November

Half acht weer wakker met zijn tweeën. Dit keer geen straf want we werden gewekt door de zon. Gauw alles opgeruimd zodat we nog even een wandeling langs het meer konden gaan maken voordat we op we gingen naar Milford Sound. Maar goed dat we op tijd zijn gaan lopen want tegen tienen was het alweer bewolkt en was er nog maar weinig van het lekkere zonnetje over. Om half elf lieten we Te Anau achter ons en gingen we de weg richting Milford Sound op. Ze zeiden dat je over de weg ongeveer 2 uur zou doen, maar we hadden begrepen dat als je de tijd ervoor had dat je die er ook voor moest pakken. Gelukkig hadden wij de tijd dus zijn we op meerdere plekken gestopt vandaag. Zo hadden we meerdere watervallen waarvan er 1 toch wel heel mooi was. Dit was een wandeling van 10 minuten die ons langs een aardige sterke waterval leidde. Ze hadden op sommige punten een soort van houten vlonder hier half over heen gemaakt zodat je aardig dicht op het water geweld kwam te staan. Prachtig gezicht en prachtige foto momentjes voor Linda. We zijn ook nog een zijweg ingeschoten en na 17 km onverharde weg te hebben bereden kwamen letterlijk aan het eind van de weg uit. Hier hebben we een bospad genomen om te gaan kijken naar een 275 meter hoge waterval. Was een beetje jammer dat we niet dichterbij konden konden komen maar het was nog steeds een imposant gezicht. Nadat we hier ook onze boterham hadden op gegeten zijn we weer terug gegaan naar de hoofd weg. De volgende horde was een tunnel van 1275 meter lang. Hier moest je voor een stoplicht wachten, maar dat duurde mij te lang. Dus de parkeerplaats maar opgeschoten om een frisse neus te halen. Hier zaten 2 kea's (slimste papegaai soort ter wereld) te wachten op de toeristen die ze deden voeren, terwijl dit ten zeerste wordt afgeraden om het voorbestaan van deze papegaai te behouden. Maar ondanks dat was Linda toch blij dat ze er een foto van kon maken. Toen kwam het. Ik had het allang weer gezien met de beestjes en foto's dus ik riep tegen Linda dat ik richting de sneeuw ging lopen die verderop te zien. Aangezien Linda niet alleen wilde blijven is ze met me mee gegaan en dat heeft ze geweten ook. Klimmen en klouteren over rotsen, springen over hele grote gleuven tussen 2 rotsen in. Maar na 25 minuten ploeteren hadden we dan toch ons doel bereikt, de sneeuw. Na 5 stappen in de sneeuw gedaan te hebben ben ik maar niet verder gegaan want de sneeuw was aan het smelten en ik kon niet zien hoe diep het onder de sneeuw was. Dus weer terug afgedaald wat nog spannender bleek dan het klimmen. Uiteindelijk hebben we ook dit weer overleefd en zijn we terug gegaan naar de camper om in de rij te gaan staan voor de tunnel. Na de tunnel was het nog een 20 minuten naar onze rustplaats voor die nacht. Hier aangekomen hebben we lekker onderuit gezakt een boek gelezen in de lounge bij de receptie. Vandaag maar lekker op tijd onder de wol want het regent pijpenstelen hier en niets is zo lekker om dan onder de wol te liggen, naar wij dachten.