Dag 22 t/m 26

Zaterdag 22 November

Zes uur 's ochtends al tien minuten wakker voordat de wekker ging, zo spannend zou het worden. Het was meer zoiets dat de zon al lekker bezig was. Gauw ontbeten en alles opgeruimd om daarna richting het centrum te lopen om te kijken of de weersomstandigheden goed genoeg waren om walvissen te kunnen gaan spotten. Eenmaal aangekomen hadden ze nog geen bericht gehad dat het door ging dus het was even afwachten. Gelukkig na 5 minuten kregen we te horen dat door ging (gelukkig niet zo vroeg opgestaan). Wel gaven ze een waarschuwing dat de kans om zeeziek te worden groter zou zijn dan normaal. Dus toch maar even een pilletje gescoord bij het winkeltje. 3 dollar is niet veel geld gezien de ellende die je ervan kan hebben. Om kwart voor acht begon uiteindelijk de briefing bestaande uit een veiligheidsfilm en een klein praatje van een medewerker. Eerst moesten we nog een stukje met de bus mee alvorens we aan boord konden. Het eerste stuk moesten we binnen blijven zodat de kapitein zo snel mogelijk naar plaats van bestemming kon gaan. Wel kregen we onderweg wat uitleg over wat we gingen doen vandaag en ook hoe. Vooral dat laatste was balen want we kregen te horen dat we in eerste instantie alleen benedendeks mochten blijven, zodat het personeel op het bovendek goed konden spotten waar er eventueel een walvis deed opduiken. Linda vondt dit wel jammer want ze had weer een tactisch plaatsje uitgekozen om als eerste boven te kunnen zijn. Na een kwartiertje varen was de eerste passagier al zeeziek en kwamen we aan op plaats van bestemming. Hier gingen ze op zoek naar de walvis met een special apparaat. Ondertussen mochten wij naar buiten om ook alvast mee te helpen spotten. Na de nodige zeemeeuwen en zo gespot te hebben kwam er een albatros voorbij gevlogen. Want een groot beest is dat toch als je die in het echt voorbij ziet komen. Ook werd er nog een haai gespot vlakbij de boot dus konden we die ook van het lijstje afstrepen. Uiteindelijk kwam er dan toch de walvis boven water waar we voor kwamen. Ze blijven maar voor maximaal 10 minuten boven dus we moesten opschieten met het vechten voor het beste plaatsje. Maar we hadden een tactiek. Linda schoot naar boven terwijl ik beneden mijn kansen deed afwachten. Dus konden we van twee kanten tegelijk foto's nemen. Ja jullie lezen het goed ik kreeg ook de opdracht om foto's te nemen. Was wel met de onderwatercamera maar goed je moet ergens beginnen toch. Ik had wel besloten om maar wat filmpjes te nemen want foto's van zo ver af met deze camera schiet niet als je vergelijkt met wat linda voor elkaar krijgt. Na beneden wat tijd te hebben door gebracht ben ik ook naar boven gegaan omdat je daar toch wat beter zicht had. Linda had zich een mooi plaatsje vrij gevochten en was volop bezig met fotograveren. Ik heb nog een filmpje gemaakt van het moment dat hij weer onderdook en mooi met zijn staart omhoog kwam te staan. Hierna zijn we nog een stuk door gevaren en kwamen we nog een grote groep dolfijnen tegen. Deze relatief kleine dolfijnensoort kwamen een hele tijd met de boot mee gezwommen en sprongen maar zat uit het water. Ondertussen moest ik toch de camera weer afstaan want linda had de verkeerde lens erop staan om de dolfijnen recht onder de boot vast te kunnen leggen en had de onderwatercamera weer nodig. Tegen de middag waren we terug op het vasteland en zat ons programma voor die dag erop. Op weg terug naar de camper nog even bij de naast gelegen bakker een foute lunch gehaald om vervolgens een paar uur te relaxen want het was best wel warm geworden. Om drie uur hebben we (lees Linda) besloten dat we genoeg uitgerust waren om een wandeling te gaan maken. Dus gewapend met water en zonnebrand en uiteraard een fototoestel zijn we richting de zeehonden kolonie gewandeld die je ook via het land gedeeltelijk kan bereiken. Omdat wij te voet waren kwamen we langs een stuk waar niet veel mensen lopen omdat de meeste met de auto er naar toe rijden. Hier kwamen we wel een zeehond tegen die vlak langs de kant lag te zonnen dus konden wij mooi rustig even dit beest bewonderen. Na een kleine 2 uur waren we aangekomen op het uiterste puntje van de baai. Net toen we terug wilde gaan kwam er een zeehond vanuit de bosjes zo ons wandelpad op gekropen. Natuurlijk met Linda haar geluk zag zij dit als eerste en zonder veel aandacht te trekken riep ze mij dat ik stil maar wel snel die kant op moest komen. Gauw een paar foto's genomen en daarna weer terug gelopen naar de camper. Onderweg heb ik gauw wat kip gehaald voor bij de noodles. Linda haalde voor haar zelf wat sushi. En zelfs bij de dode dieren heeft ze geluk want alle sushi was voor de helft van de prijs. Na het eten de zonnebrand weer van ons afgespoelt en lekker op tijd gaan slapen.

Zondag 23 november

Helaas begint de vakantie alweer op zijn eind te lopen. Nog 3 volle dagen voordat we de camper weer moeten inleveren en weer op weg naar huis moeten gaan. Vandaag de spullen weer bij elkaar geraapt en op weg naar Christchurch. Onderweg nog een poging gedaan om toch nog in een vallei te mogen gaan klooien maar helaas is dat niet meer gelukt om te regelen. We hebben daarom maar besloten om in Christchurch te verblijven en van daar uit te kijken wat we nog wel kunnen gaan doen. Heel knap van ons hebben we midden in de stad in 1 keer de camping kunnen vinden dus dat was wel lekker. Na een uurtje op het gemak de camper weggezet te hebben zijn we met de bus richting het centrum gegaan. Hier aangekomen waren de gevolgen van de aardbeving uit 2011 nog duidelijk zichtbaar. Het "oude centrum" leek wel uitgestorven. Er liepen maar weinig mensen rond. Wel kon je een katedraal bekijken waarvan de voorkant helemaal ingestort was en gestut werd om niet verder in te storten. Zo kan je wel goed zien wat de gevolgen zijn van zo'n aardbeving. Zoiets is best wel heftig als je dat mee maakt. We kwamen ook nog langs een klein winkelcentrum wat afgezet was omdat het op instorten stond. Na nog een klein winkelstraatje te hebben bezocht zijn we door gelopen naar het park. We hebben eerst het naastgelegen museum bezocht wat verrast genoeg nog aardig groot was en netjes opgezet was. Daarna nog een rondje in het park gedaan om vervolgens met de bus weer terug te gaan richting camping. Helaas hebben we ons niet meer dan 2 uur weten te vermaken in het centrum. Het is net een stad uit een zombie film. Terug gekomen gauw weer wat boodschappen gedaan en 's avonds een spelletje gespeeld op de i pad. Allereerst monopoly en daarna yathzee. Geloof het of niet maar ik heb alles gewoon mogen winnen van Linda. Wat een lieve vrouw heb ik toch. Dus toen zij ging douchen heb ik lekker het bedje opgedekt zodat ze gelijk onder de dekens kon kruipen toen ze terug kwam. We lijken haast wel getrouwd zo lief dat we voor elkaar zijn (kuch, kuch). Morgen maar eens kijken of we toch nog iets uitdagens kunnen gaan doen en gaan op zoek naar een klimpark hier vlakbij.

Maandag 24 November

Vandaag hebben we toch onze plannen om gegooid. Eerst was het plan om naar een klimpark te gaan nu werd het weer heel anders. We zijn naar het vliegveld gereden om te kijken of we ons ticket konden omboeken en misschien vandaag of anders morgen naar Singapore te vliegen. We wilde dan daar nog 1 of 2 dagen besteden. Helaas kwamen we daar tot de conclusie dat het niet ging werken. We hadden dan namelijk in totaal 1100 euro moeten bijbetalen om daar naar toe te kunnen gaan. Is toch wel aardig wat geld voor een stedentripje. Balend van deze uitkomst zijn we even een bakkie gaan doen op het vliegveld. Hier maar de i pad erbij gepakt en gekeken wat we dan konden gaan doen. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om richting akaroa te vertrekken. Dit is een klein dorpje gelegen op zo'n 85 km zuidelijk van Christchurch. Van te voren hadden we gebeld om met een cruise door de baai heen te varen op zoek naar 's werelds zeldzaamste dolfijnsoort. Het was ondertussen elf uur en om kwart voor drie moesten we er zijn dus in de camper gesprongen en op ons gemak gaan rijden. Nog voor we Christchurch uit waren scheelde het niet veel of we hadden niet verder gekunnen. Er was namelijk een slimmerik, die de andere kant dan ons op reed, die dacht dat hij wel even gauw voor ons nog kon omkeren om dezelfde kant als ons op te gaan. Het keren ging nog wel totdat hij over het gras kwam en een greppel over het hoofd had gezien. Het scheelde echt helemaal niets of hij was op zijn kant gegaan. Maar goed Linda had gelukkig al gas terug genomen en kon dus goed de situatie inschatten en heeft ons er weer veilig om heen geloosd. Na een paar kleine tussenstops kwamen we rond 1 uur aan in Akaroa. Een plekje voor de camper gezocht om te parkeren en op ons gemak naar de boulevard gelopen. Na een paar restaurantjes en barren te hebben bekeken hebben we maar bij de plaatselijke bakker een broodje besteld en daar gelunched. Nu hadden we nog een uur over voordat de cruise zou beginnen. Dus zijn we maar weer wat winkeltjes afgestruind. Uiteindelijk nog wat gehangen in het plaatselijke parkje en de tickets opgehaald voor de boot. We waren uiteindelijk wat aan de late kant omdat we terug zijn gelopen om wat boodschappen alvast te doen en de camper iets dichterbij te parkeren. Aangekomen bij de boot zaten er toch al aardig wat mensen erop en waren we bang dat we dit keer geen goed plekje konden bemachtigen. Maar zoals de hele vakantie al het geval is zou Linda Linda niet zijn als ze weer geluk had. De schipper vertelde dat er voorop op de boot nog niemand zat dus zijn wij maar gauw die plek op gaan zoeken. Na ons kwamen er nog een paar mensen die kant op maar wij hadden alvast een mooi plekje uitgezocht. Ook was het vandaag weer over de 20 graden met een heerlijk zonnetje. Dus het was weer een absolute straf toen we op de boeg zaten met ons wijntje en biertje te genieten van het uitzicht dat ons werd geboden. Nog voordat Linda haar wijn op had kwamen we de eerste "Hector" dolfijnen alweer tegen. Een groepje van 3 dolfijnen kwamen vlak bij de boot en bleven een tijdje bij ons in de buurt hangen. Uiteraard ook hier maar de nodige foto's en filmpjes van gemaakt, want zoals Linda het zegt "het blijft toch leuk he, die dolfijnen." Deze uitspraak heb ik nog een paar gehoord deze middag want uiteindelijk zijn we denk ik zo'n 4 á 5 keer zo'n groep tegen gekomen. Ook zijn we nog een kleine blauwe pinguïn tegen gekomen. Wel geinig als je die door het water ziet zwemmen met die kleine vleugeltjes. Verder hebben we een hoop uitleg over de omgeving gehad en kwamen nog een paar mooie grotten tegen. Ook nog zeerobben gezien en vogels die op de randen van de rotsen hun nest hadden gebouwd waar ze op dit moment hun jongen aan het groot brengen waren. Na 2 uurtjes waren we terug in de haven en konden we op zoek gaan naar een slaapplaats voor die avondje. Een mooie camping gevonden met uitzicht over het dorpje en de haven. Eerst lekker aan een picknicktafel wat gelezen en foto's bekeken want het zonnetje was nog steeds lekker warm. Zal wel weer tegen vallen als we over een paar dagen weer thuis zijn. Maar ja aan alle goede dingen komt, meestal veel te snel, een eind. Als de plannen overnacht niet weer veranderen gaan we morgen alsnog naar het klimpark en daarna naar de camping waar we gisteren ook al waren om daar onze spullen te gaan pakken voor de reis terug naar huis.

Dinsdag 25 November

Nadat we vandaag ontbeten hadden met een uitzicht over de vallei waar we in verbleven zijn we terug richting Christchurch gereden. Omdat dit keer ik reed ging het een stuk sneller als de dag ervoor toen Linda reed. Klein nadeel voor Linda dat als ik door de bergen rijdt haar fysieke gesteldheid er niet beter op wordt. Zeg maar gerust slecht als in de zin van misselijk worden. Dus kreeg ik weer eens op mijn mieter en ben maar rustiger gaan rijden. Gelukkig kwamen we weer uit de bergen en werd de weg weer vlak zodat Linda kon herstellen en ik weer gas onderin 100 km/h kon gaan rijden. Na weer langs het vliegveld te zijn gereden kwamen we tegen kwart voor twaalf aan in het klimbos. Zowaar hadden we het in 1 keer gevonden dankzij de navigatie skills van vrouwlief. Na de sanitaire stop zijn we begonnen aan onze klimpartij van vandaag. Eerst de nodige veiligheids instructies gekregen. Best een mooi systeem gebruiken ze hier. Deze werkt met magneten waardoor je nooit 2 losse veiligheidshaken kan hebben. De een opent pas als de andere weer gesloten is. Voor de oplettende lezer onder ons. Als je op het eind komt had je een loos stuk staaldraad waar je de eerste kon sluiten en eraf kon laten glijden zodat je daarna de tweede los kon maken. Soms wel een beetje prullen, zeker als je op 20 meter hoogte op een wiebelige houten ladder staat en je de staaldraad precies recht in de haak moet leggen om een magneet te activeren. Maar verder wel hartstikke veilig. We kregen drie uur de tijd om 6 levels te voltooien. De eerste 2 gingen prima en hadden we binnen het uur afgerond. Uiteraard werd het steeds lastiger. Level 3 was ook nog goed te doen en toen kwamen we bij level 4. Het begon al wat hoger te worden en ook de obstakels die we tegen kwamen werden lastiger. Maar we hebben ons erdoor heen geslagen en kwamen aan bij level 5b. Level 5 was namelijk afgesloten voor onderhoud maar we konden wel het deel van 5 doen wat bestond uit alleen maar zip lines. We hadden nog maar 45 minuten en ik wilde wel graag level 6 ook nog doen maar ben eerst met Linda mee level 5b gaan doen. Linda dacht, en ik trouwens ook, dat level 6 het hoogste en moeilijkste zou worden. Dus Linda fanatiek voorop. Al snel kwamen we er achter dat deze toch wel het hoogste van allemaal zou worden. Maar toen konden we al niet meer terug en moest Linda over haar hoogtevrees heen en alles afronden. Hier kwamen de wiebelige trappen om de hoek kijken waar ook ik iets teveel ging nadenken en klamme handjes begon te krijgen. En als je dan eenmaal denkt dat je het gehad heb omdat je niet hoger kon bleek dat we nog 5 keer een ladder op moesten voordat we op het eind kwamen. Maar eerlijk is eerlijk Linda heeft alles perfect gedaan en alles afgerond. Eenmaal terug op de grond zat de tijd er eigenlijk op maar omdat het rustig was ben ik toch maar level 6 gaan doen. Linda besloot om beneden te blijven want level 6 ging ook bijna net zo hoog als de vorige maar deze zou weer obstakels krijgen. Het begon al bij de eerste ladder. Dit was een touwladder die alle kanten opging en ondertussen moest je ook nog je veiligheidshaken mee zien te nemen. Hierna moest ik over touwen klimmen. Als je je voet op het eerste touw zetten zakte deze een klein stukje weg totdat een knoop in het touw deze beweging tegen hield. Vervolgens met je andere voet op het touw erna die zo'n zelfde beweging had maar dan kleiner. Totdat je je eerste voet van het touw af haalde en naar de volgende wilde brengen dan kwam het stuk wat je weg zakte bij de eerste er bij de tweede bij. Dus heel rustig aan je balans vinden en verder gaan. Bijna op het eind kwam ik een fout tegen in de touwen. 1 van de knopen was door geschoten waardoor het volgende touw buiten bereik was gekomen en dan hang je daar. Gelukkig kreeg ik de knoop weer terug op zijn plaats en nadat ik tegen iemand van het personeel had aangegeven wat er loos was ben ik verder gegaan. Maar goed dat Linda niet mee was gegaan want er kwamen een paar fysiek pittige stukken in voor. 1 was dat je aan 2 armen aan 2 touwen hing te bungelen op 15 meter hoogte om zo je twee voeten op een ronde schijf te kunnen plaatsen. Deze was heel pittig als je het op de eerlijke manier deed. Je kon ook vals spelen door je met de zip line naar de andere kant te laten glijden. Maar daar doe je zoiets niet voor toch. Na nog tig van obstakels genomen te moeten hebben kwam ik na een uur weer terug op de grond. Nu gauw naar de camping want we wilde nog de koffers inpakken en moesten ook nog wat eten regelen voor die laatste avond. Eerst wilde we makkelijk wat eten halen in het winkelcentrum vlakbij maar helaas tegen de tijd dat wij aan kwamen was alles gesloten. Mijn schuld, sorry schat. Dus toen maar de supermarkt in en daar wat lekkers gehaald om in de camper klaar te maken. We hadden gelukkig van te voren al de koffers gedaan zodat we de rest van de avond niks meer hoefde te doen. Kwam wel goed uit voor mij want ik was helemaal gesloopt na het klimmen. Morgen helaas weer naar huis, maar aan de andere kant ook wel weer lekker om in je vertrouwde eigen omgeving straks weer te zijn.

Woensdag 26 November

Een beetje waardeloze nacht achter de rug. Het was weer flink aan het waaien geweest vannacht. Dus een paar keer wakker geworden waardoor we niet lekker uitgerust aan de reis naar huis begonnen. Maar goed we gingen vol goede moed aan de slag. Ontbijten, laatste dingen nog opruimen en weggooien. Nog even de vuilwater tank leeg gemaakt en op weg naar het "Jucy kantoor." We hadden deze rit 2 dagen ervoor ook al gemaakt en wisten dus precies hoe we moesten rijden. Was wel lekker want ook in Christchurch is het 's ochtends om kwart over acht druk zat. Om half negen waren bij Jucy aangekomen en 3 minuten later zaten we in een busje op weg naar het vliegveld. Uiteraard waren we veel te vroeg maar dat hebben we graag. Geen stress als het niet nodig is. Betekende wel dat we 20 minuten moesten wachten totdat balie open ging. We stonden als derde in de rij dus waren we zo ingecheckt en konden we gaan wachten totdat we gingen boarden. Eerst maar bakkie gedaan en een chocoladekoekje erbij want nu mocht het nog. Toen zijn we een poging gaan wagen om van onze laatste dollars af te komen. Linda heeft een boek en een hoesje voor haar onderwatercamera gekocht en ik heb een flesje water en een flesje appelsap gekocht. Tja het verschil moet er zijn toch. Om half twaalf konden we dan eindelijk gaan boarden en het viel niet tegen maar 5 minuten te laat ging het vliegtuig richting startbaan. Dit deel van de vlucht gaat naar Singapore en zou ongeveer 10,5 uur duren. Daar hadden we een tussen stop van 6 uur. Aangekomen in Singapore eerst even gecheckt of dat de vluchtgegevens allemaal nog klopte. Dit was gelukkig allemaal in orde. Toen zijn we iets gaan doen wat niet heel veel mensen doen tijdens een tussenstop. Linda had namelijk ontdekt dat er hier op het vliegveld een zwembad is. Dus zo gezegt zo gedaan. We hadden onze zwemspullen al ingepakt dus konden lekker wat gaan zwemmen. Hier hebben we ons een uurtje of twee mee bezig gehouden en hadden we nog maar 2,5 uur over voordat we aan het tweede deel gingen beginnen. Om een uur of elf konden we weer gaan boarden on tegen twaalfen weer op te stijgen. Precieze tijd nog niet bekend want op moment van schrijven zaten we nog te wachten op het boarden. Maar zo konden we in ieder geval al het laatste verslag van de afgelopen dagen op de site zetten.

Bedankt voor jullie reacties en zien jullie gauw weer,

Groetjes Linda en Hans.